zaterdag 26 september 2009

Calamiteiten uurtje

November van dit jaar hebben we ons jubileum. Dan wonen we hier 2 jaar.
Wat hebben we al vreselijk veel meegemaakt en wat is er veel veranderd. Zo veel fransen uit Plombières kan ik al tot mijn vrienden rekenen en ik voel me hier dan ook erg thuis.

Ook La Petite Frida is gegroeid. Er zijn al vele hondjes in huis Boris geweest en vele blije baasjes. In winter met sneeuw, van een eerste prille laag tot een meter hoog. In de vroege lente als het zonnetje al zo warm is dat het buiten heerlijk vertoeven is. In het begin van de zomer met alle broedende vogeltjes en vele wilde bloemen en het hoogtepunt van de zomer, als er wat meer kinderen meekomen en je ziet dat die op hun manier ook zo van de natuur kunnen genieten. En tot slot in de herfst, altijd weer een explosie van kleuren en prachtige paddestoelen. Van alle seizoenen kan je hier volop genieten en alle hondjes, groot - klein - dik en dun - jong en oud doen dat dan ook met volle teugen.
En ik geniet daar dan weer van!
En van alle gasten leer ik weer wat. Pas stukje bij beetje huis Boris steeds meer aan, zodat het een echt hondenhuis is. Goede tips krijg ik van de baasjes en van allerlei ervaringen en calamiteitjes leer ik ook veel.






Natuurlijk gaat er wel eens iets mis. Het rolgordijn komt naar beneden, er zitten vochtplekken in de muur na zware regen of sneeuw, de geluids-installatie gaat kapot, er is een slim hondje die gebruik maakt van een zwakke plek in de omheining of een nog slimmer hondje weet hoe hij door het hek moet komen. Kleine calamiteitjes.
Meestal lossen we dat snel ter plaatse op. Maar ik kom deze mankementjes ook wel tegen tijdens de schoonmaak tussen het vertrek en de komst van gasten. Ik heb dan altijd 4 uur de tijd om alles weer zo schoon te maken, dat de nieuwe gasten absoluut niet kunnen merken dat er die ochtend ook mensen met honden in huis Boris waren. Dat kan precies in die tijd.
Maar als ik nu zo'n mankement tegen kom en daar moet ook wat aan gedaan worden, dan wordt het stressen.

Daarom hebben we besloten om een "Calamiteiten-uurtje" in te bouwen. Nieuwe gasten waren altijd welkom vanaf 15.00 uur. Dat gaat vanaf nu 16.00 uur worden. Ervaring heeft geleerd dat bijna alle gasten toch later arriveren, dus zal het geen grote teleurstelling zijn voor de meesten. We wilden namelijk niet tornen aan de vertrektijd van 11 uur 's ochtends, want mensen waarderen het vaak zeer, dat ze rustig nog een rondje met de honden kunnen gaan lopen voor ze aan de thuisreis beginnen.

Zo blijven we altijd schaven aan ons hondenparadijsje, zodat iedereen die hier komt en in huis Boris verblijft (en in de toekomst in huis Tosca) zal kunnen beamen dat het echt een paradijsje is. Voor hond en mens!