zaterdag 22 augustus 2009

...het prille begin



Goed nieuws! We zijn begonnen met huis Tosca!
Onze franse buurman André helpt ons in zijn vakantie met het maken van het dak van ons tweede vakantiehuis.
Het gaat uiteraard op zijn frans "doucement" (rustig aan), maar toch gaat het er al een beetje op lijken. En onze André is echt een schat:' 's ochtends doe ik alles heel stilletjes, want de gasten moeten rustig uit kunnen slapen, die hebben tenslotte vakantie. Ik zal zoveel mogelijk met de hand zagen en alleen boren en herrie maken als ik zie dat ze er niet zijn, weg voor een wandeling of zo.' En hij houdt zich er strak aan. Zaagt dikke balken van 25 cm doorsnee zo met de hand en werkt in de vroege uurtjes heel stilletjes, loopt bijna op zijn tenen! Natuurlijk gaat het daardoor een stukje langzamer, maar ik ben er erg blij mee. Het laatste wat ik wil is mijn gasten overlast bezorgen.

Ik ben zelf ook hard aan het meehelpen en lijk af en toe net een echte bouwvakker. Beton maken, sjouwen en naar boven takelen, dakpannen sjouwen enz. Gelukkig heeft André ook af en toe een ander klusje of wil zijn vrouw dat hij met haar ergens naar toe gaat (hij heeft tenslotte vakantie!), want om elke dag dat zware werk te doen zou wel een beetje te veel worden voor mij.












Een erg leuke bijkomstigheid van het werken aan zo'n dak, is dat je van een prachtig uitzicht kunt genieten. Zo zonder pannen kan je extra hoog staan. Het uitzicht over het dal is fantastisch. Ik heb er al lekker lang staan te genieten. Kijk zelf maar eens op de foto hoe mooi het is ( het rode dak rechts is huis Boris).



We werken fijn aan de toekomst, maar wel rustig aan, echt op z'n frans. Misschien duurt het nog een paar jaar voor Tosca echt verhuurbaar is, maar het begin is er nu.

Stekelige kwestie

Ik hou niet zo van strak gemaaide gazonnetjes. Ik vind het niet mooi maar vooral ook niet natuurvriendelijk. Als je tijdens het grasmaaien hier en daar wat plukken laat staan krijg je een tuin die er veel natuurlijker uitziet en een plek waar vogels en insecten zich welkom voelen.

Zo had ik deze zomer een paar distels laten staan. Niet van kleine akelige prikkers maar mooie ranke exemplaren die wel 2,5 meter hoog worden en prachtige paarse bollen gaven(en helaas, ze prikken wel). In augustus waren de eerste bloemen uitgebloeid en verschenen er zaadbollen aan de plant. Ondertussen genoot ik van het dierenleven op en rondom de distel. Distelvlinders vlogen af en aan en ook deze koninginnepage was een regelmatige gast:



en nog leuker waren de putters (die ook wel distelvinken worden genoemd) die langskwamen. ~Wat een athleten zijn dat op die dunne stekelige takken! En toen kwam de buurvrouw langs. Ja, zei ze, ik snap wel dat je ze mooi vindt die distels, maar de gemeente heeft onlangs iedereen verplicht zijn distels te maaien. Als al die zaadjes zich gaan verspreiden hebben we volgend jaar een grote zee van prikstruiken.

Daar zit wel wat in natuurlijk. Ik vertelde haar van de vlinders en de putter (die bleek in het frans ook een van de distel afgeleide naam te hebben -chardon is distel, chardonnerette charmant is putter). Ze was duidelijk geïnteresseerd maar ja, die gemeente met zijn gebod.

Uiteindelijk heb ik ze toch maar omgehaald, omgezaagd beter gezegd, de stelen waren zo’n 10 cm in doorsnee. Maar ik mis mijn putters nu wel…
(geschreven door René)