Emigreren

Het is zover!!! We wonen nu echt in Frankrijk.
In het weekend van 3 en 4 november zijn we met 3 busjes volgepakt met al onze spulletjes vertrokken. Na een gezellige rit en weinig problemen onderweg kwamen we om ongeveer 7 uur 's avonds aan. Snel nog een bus uitgepakt en toen naar beneden gelopen van de heuvel af naar het centrum van Plombieres. Heerlijk gegeten bij Hotel du Commerce, ons vaste adresje. Fantastische vriendelijke eigenaars en goed frans eten voor een schappelijk prijsje. Vooral de plaatselijke specialiteit 'nectar du rubarbe' is bij ons favoriet als aperitiefje. De huiswijnen zijn ook perfect.
Daarna moe maar voldaan naar bed, om de volgende ochtend weer fris aan het ontbijt te verschijnen. René had alweer een wandeltochtje naar beneden gemaakt, om het heerlijke verse (stok)brood en de croissantjes te halen (ook vers op zondag dus!!)
De twee resterende bussen geleegd en na de lunch weer terug naar Nederland. Jawel, wij ook, want we moesten nog werken.
Nog vier dagen werken en daarna misschien wel nooit meer van 9 tot 5 achter een burootje zitten! Ongelooflijk!
Vrijdag 9 november was de echte emigratie: eerst alle laatste losse eindjes in de auto, honden erbij gepropt (ze zaten best riant achterin hoor!!! Beter dan ons!) en op naar het gemeentehuis. Daar officieel uitgeschreven: nu zijn we statenloos, echte wereldburgers. Daarna snel door naar de notaris en het huis verkopen d.m.v. wat formaliteiten en handtekeningen.
Toen waren we echt vrij!!!!
Als eerste de hondjes ook maar even wat vrijheid gegund en ze lekker laten rennen ergens in een natuurgebiedje. Toen begonnen aan een barre rit. Tussen Arnhem en Nijmegen stonden we al lekker vast. Half uur vertraging waardoor we in Eindhoven en Limburg te laat waren en dus ook daar midden in de vrijdagmiddagdrukte. Overal vertraging, drukte en ook nog eens sneeuw in de Ardennen (wel erg mooi allemaal met zo'n pak sneeuw). Resultaat: 11 uur 's avonds pas in Plombieres. Goede raad voor alle mensen die richting het zuiden willen gaan: als je op vrijdag moet reizen vertrek dan 's ochtends zo vroeg mogelijk (rond 5 is het beste), dan ben je alle drukte voor.
En nu is het zondagavond 11 november en ik woon echt in Plombieres! Zaterdagochtend werden we wakker in een prachtige witte wereld. Ons paradijsje weer heel anders maar ook weer adembenemend mooi. Gelijk met de hondjes Zarah en Sofie een sneeuwwandeling gemaakt, ze waren helemaal door het dolle. Berner Sennens houden ook erg van sneeuw en dus was het een en al pret. Helaas ging het al snel dooien. 's Middags gingen we boodschappen doen in Xertigny, de dichtsbijzijnde grote supermarkt (±12 km).
Vandaag is het druilerig weer, maar toch weer droog tussendoor, zodat we met de viervoeters de buurt konden verkennen. Langs de franse buren gelopen, die gelijk naar buiten kwamen om ons voor volgende week op de borrel te vragen. Erg vriendelijke lieve mensen. Ook gek op de honden: ze wist zelfs Sofie haar naam nog, terwijl ze alleen van de zomer hun foto's hadden gezien en nog nooit live hadden mogen aanschouwen.

Foto's hebben we even niet kunnen maken. Er zit nog zoveel in dozen en de oplader van het fototoestel was even zoek (en hard nodig!) ...
Volgende keer meer en met foto's.
Ellis